2016/516 K. 2016/579 T. 11.5.2016

VDDK., E. 2016/516 K. 2016/579 T. 11.5.2016

T.C. Danıştay Başkanlığı - Vergi Dava Daireleri Kurulu
Esas No.: 2016/516
Karar No.: 2016/579
Karar tarihi: 11.05.2016

İstemin_Özeti : Davacı adına, sahibi olduğu İstanbul İli, Üsküdar İlçesi, A1 Mahallesi 74 pafta 1083 ada 46 parselde kayıtlı ve 65.841,46 m² yüzölçümlü gayrimenkulün 2500/3110400 ve 2496/3110400 hisseli paylarının 4.10.2007 tarihinde K1'na satışına ilişkin tapu harcının eksik ödendiğinden bahisle Ekim 2007 dönemi için salınan vergi ziyaı cezalı tapu harcı davaya konu yapılmıştır.

İstanbul 6. Vergi Mahkemesi 31.5.2012 gün ve E:2011/1594, K:2012/1438 sayılı kararıyla; 492 sayılı Harçlar Kanununun olay tarihinde yürürlükte olan 63 ve 1319 sayılı Emlak Vergisi Kanununun 29'uncu maddelerine değindikten sonra; söz konusu satıştan dolayı Üsküdar Tapu Sicil Müdürlüğünce düzenlenen 1 Nolu Formda, Üsküdar Belediye Başkanlığınca gayrimenkulün emlak vergisine esas olan değerinin davalı idareye gönderilmesi üzerine, Belediye Başkanlığınca tasdik edilen emlak vergisine esas olan değerden, satışa konu değer düşüldükten sonra kalan fark matrah üzerinden tarhiyat yapıldığı, davacının emlak vergisi değerinin altında beyanda bulunup bulunmadığı hususunun aydınlatılması amacıyla, 28.2.2012 günlü ara kararla davalı idareden ve Üsküdar Belediye Başkanlığından uyuşmazlık konusu dönemde dava konusu gayrimenkulün emlak vergisi değeri sorulması üzerine gelen ara kararı cevabı ekinde yer alan Üsküdar Belediye Başkanlığı Emlak Vergisi Beyannamesinden, taşınmazın 2007 yılında vergiye tabi rayiç bedelinin 38.764,20 TL olduğu, davalının ise 1 Nolu Forma göre harç matrahı olarak 50.000,00 TL bildirildiğinin görüldüğü, bu durumda taşınmazın vergi değerinin üzerinde beyanda bulunan davacı adına yapılan tarhiyatta hukuka uyarlık görülmediği gerekçesiyle vergilendirmeyi kaldırmıştır.

Vergi idaresinin temyiz istemini inceleyen Danıştay Dokuzuncu Dairesi, 20.5.2015 gün ve E:2012/9026, K:2015/4965 sayılı kararıyla; 492 sayılı Kanuna bağlı 4 sayılı Tarifenin olay tarihinde yürürlükte olan 20/a maddesine göre satış sırasında gayrimenkulün devir ve iktisap bedelinden az olmamak üzere emlak vergisi değeri üzerinden tapu harcı ödenmesi gerektiği, gayrimenkulü satın alan şahsın 6111 sayılı Kanun kapsamında ibraz ettiği dilekçe ve eki fatura örneğinden hareketle, gerçek satış bedelinin 680.535,00 TL olduğunun tespiti üzerine, davalı idarece Belediye Başkanlığınca tasdik edilen emlak vergisine esas olan değerden satışa konu olan değer düşüldükten sonra kalan fark matrah üzerinden tarhiyat yapıldığı, bu durumda, Mahkemece, alıcı ifadesine göre taşınmazın gerçek satış bedeli olan 680.535,00 TL yerine, satıcı tarafından belirtilen bedel esas alınmak suretiyle karar verilmesinde hukuka uygun görülmediği gerekçesiyle kararı bozmuştur.

Bozma kararına uymayan İstanbul 6. Vergi Mahkemesi, 28.10.2015 gün ve E:2015/1982, K:2015/2581 sayılı kararıyla; aynı hukuksal nedenler ve gerekçeyle ilk kararında ısrar etmiştir.

Davalı idare tarafından; emlak vergisine esas olan değer ile satış değeri arasında fark bulunduğu tespit edildiğinden yapılan vergilendirmenin hukuka uygun olduğu ileri sürülerek kararının bozulması istenmiştir.

Savunmanın Özeti : Temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmuştur.

Düşüncesi : Temyiz isteminin kabulüyle, ısrar kararının Danıştay Dokuzuncu Dairesinin bozma kararında yer alan hukuksal nedenler ve gerekçe uyarınca bozulması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Hüküm veren Danıştay Vergi Dava Daireleri Kurulunca, dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

Davacı adına, sahibi olduğu İstanbul İli, Üsküdar İlçesi, A1 Mahallesi 74 pafta 1083 ada 46 parselde kayıtlı ve 65.841,46 m² yüzölçümlü gayrimenkulün 2500/3110400 ve 2496/3110400 hisseli paylarının 4.10.2007 tarihinde K1'na satışına ilişkin tapu harcının eksik ödendiğinden bahisle Ekim 2007 dönemi için salınan vergi ziyaı cezalı tapu harcının kaldırılmasına ilişkin ısrar kararı vergi idaresi tarafından temyiz edilmiştir.

Danıştay Dokuzuncu Dairesinin yukarıda yer verilen 20.5.2015 gün ve E:2012/9026, K:2015/4965 sayılı kararının dayandığı aynı hukuksal nedenler ve gerekçe uyarınca temyiz isteminin kabulü ile İstanbul 6. Vergi Mahkemesinin 28.10.2015 gün ve E:2015/1982, K:2015/2581 sayılı ısrar kararının bozulmasına, yeniden verilecek kararda karşılanacağından, yargılama giderleri hakkında hüküm kurulmasına gerek bulunmadığına, 11.5.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.