2017/10404 K. 2020/6593 T. 9.11.2020
11. CD., E. 2017/10404 K. 2020/6593 T. 9.11.2020
T.C. Yargıtay Başkanlığı - 11. Ceza Dairesi
Esas No.: 2017/10404
Karar No.: 2020/6593
Karar tarihi: 09.11.2020
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenlemek
HÜKÜM : Beraat, Mahkumiyet
Katılan vekilinin 07/03/2014 havale tarihli temyiz dilekçesinin içeriği itibarıyla temyiz isteminin, sanık ... hakkında verilen beraat kararına yönelik olduğu anlaşılmakla, katılan vekili yönünden bu hükme hasren yapılan temyiz incelemesinde;
1- Sanık ... hakkında “2008, 2009, 2010 ve 2011 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme“ suçlarından verilen beraat kararına yönelik katılan vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde:
Yüklenen suçun sanık tarafından işlendiğinin sabit olmadığı dosya içeriğine uygun şekilde gerekçeleri gösterilerek Mahkemece kabul ve takdir kılınmış olup; katılan vekilinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükmün ONANMASINA,
2- Sanık ... hakkında “2008, 2009, 2010 ve 2011 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme“ suçlarından kurulan mahkûmiyet hükmüne yönelik sanığın temyiz isteminin incelenmesinde:
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu‘nun 08/11/2018 tarihli 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamı ile sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarında suça konu faturaların, 213 sayılı VUK‘nin 230. maddesine göre yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığı anlaşılmakla, 5271 sayılı CMK’nin 217. maddesi uyarınca duruşmadan edindiği kanaate göre delilleri değerlendirip sanık hakkında mahkûmiyet kararı veren mahkemenin takdir ve kabulünde de bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamedeki bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
Sahte fatura düzenleme suçunda, her takvim yılında işlenen eylemlerin birbirlerinden ayrı ve bağımsız suçları oluşturduğu gözetilmeden, farklı takvim yıllarında gerçekleştirilen sahte fatura düzenleme eylemlerinin zincirleme şekilde tek suç olarak kabul edilmesi suretiyle eksik ceza tayin edilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, mahkemenin oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanığın diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığın “sahte fatura düzenleme” suçundan mahkûmiyetine ilişkin temel cezanın tayini sırasında, uygulama maddesinin “TCK 64. mad. delaleti ile 213 sayılı VUK 359/b-1 mad. uyarınca” şeklinde yanlış gösterilmesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun’un 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; hüküm fıkrasından bu bölüm çıkartılarak yerine “213 sayılı VUK’nin 359/b. maddesi gereğince” yazılması suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 09/11/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.