2017/13653 K. 2019/5938 T. 4.7.2019

11. CD., E. 2017/13653 K. 2019/5938 T. 4.7.2019

T.C. Yargıtay Başkanlığı - 11. Ceza Dairesi
Esas No.: 2017/13653
Karar No.: 2019/5938
Karar tarihi: 04.07.2019
 

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

SUÇ : Defter ve belgeleri gizleme

HÜKÜM : Mahkumiyet

1-Defter ve belgeleri gizleme suçunun, varlığı noter tasdik kayıtları veya sair suretlerle sabit ve 5 yıllık saklama zorunluluğu bulunan defter ve belgelerin vergi incelemesi için istenmesi ve yetkili kimselere ibraz edilmemesi ile oluşacağı; dosya içerisinde, sanığın ... adresine gönderilen ve tebliğ edilemeyen 27.11.2007 tarihli ... sayılı isteme yazısının olduğu, sanığın ... adresine gönderilen ve 12.12.2007 tarihinde tebliğ edilen suça konu 27.11.2007 tarihli ... sayılı isteme yazısının mevcut olmadığı anlaşılmakla; bahse konu isteme yazısının aslı ya da onaylı örneğinin getirtilerek dosya arasına konulması, hangi yıla ilişkin defter ve belgelerin hangi amaçla istendiğinin tespit edilmesi, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, eksik araştırma ve inceleme ile mahkûmiyet hükmü kurulması,

2- Kabule göre de;

a)5728 sayılı Kanun’un 276. maddesi ile değiştirilmeden önceki 213 sayılı VUK’nin 359/a-2 maddesindeki hapis cezası 6 aydan 3 yıla kadar olup, hükmolunan hapis cezasının para cezasına çevrilmesinde 16 yaşından büyük sanayi sektöründe çalışan işçilerin bir aylık asgari brüt ücret tutarının yarısının esas alınacağı, 08.02.2008 tarihinden sonra ise aynı madde ile hükmolunacak hapis cezası 1 yıldan 3 yıla kadar olmasına rağmen, 16 yaşından büyük sanayi sektöründe çalışan işçilerin bir aylık asgari brüt ücret tutarının yarısının esas alınacağına dair düzenlemenin yer almaması nedeniyle, maddenin değişiklikten önceki ve sonraki halinin olaya ayrı ayrı uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle lehe kanunun tespiti gerektiğinin gözetilmemesi,

b)“27.12.2007” olan suç tarihinin gerekçeli karar başlığında “2007” şeklinde eksik gösterilmesi,

Yasaya aykırı, sanık müdafiinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 04.07.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.