2017/2064 K. 2021/518 T. 21.1.2021

11. CD., E. 2017/2064 K. 2021/518 T. 21.1.2021

T.C. Yargıtay Başkanlığı - 11. Ceza Dairesi
Esas No.: 2017/2064
Karar No.: 2021/518
Karar tarihi: 21.01.2021
 

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

SUÇ : Sahte fatura düzenlemek, defter belge gizlemek

HÜKÜM : Mahkumiyet

A) '2013 takvim yılında sahte fatura düzenlemek' suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz taleplerinin incelenmesinde;

5237 sayılı TCK‟nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.

Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı, incelenen dosyaya göre kurulan hükümde bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış, sanık müdafiinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükmün ONANMASINA,

B) 'Defter belge gizlemek' suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz taleplerinin incelenmesinde;

1-Defter ve belgeleri gizleme suçunun oluşabilmesi için, bunların vergi incelemesi amacıyla ibrazının istenmesi gerektiğinden, varlığı anlaşılan ve sanığa 213 sayılı VUK'nin 102/6-7 maddeleri uyarınca önüne bırakılarak tebliğ edildiği belirtilen 13.11.2013 tarihli 2388/60-34 sayılı “defter belge isteme yazısı”nın temin edilip defter ve belgelerin hangi amaçla istendiği ve işyerinin isteme yazısının tebliğ edildiği tarihte faal olup olmadığı incelemenin dairede yapılmasına imkan veren VUK’nin 139. maddesinde öngörülen istisnalardan birinin bulunup bulunmadığına ilişkin tespit yapılıp yapılmadığı da belirlendikten sonra sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken, eksik araştırmayla karar verilmesi,

2-Kabule göre de;

a) Defter ve belge isteme yazısının 18/11/2013 tarihinde tebliğ edilmesi ve 15 günlük sürenin sonu olan suç tarihinin 03/12/2013 yerine, gerekçeli karar başlığında 2013 olarak gösterilmesi,

b)213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 359/a-2. maddesi uyarınca cezalandırılması istemiyle kamu davası açılan sanık hakkında; düzenlenen vergi inceleme raporunda somut bir zarara yer verilmediği, vergi ve cezaların eylemden doğan zarar niteliğinde olmadığı; sanık hakkında "defter ve belgeleri gizlemek" eylemi nedeniyle CMK'nin 231. maddesinde düzenlenen hükmün açıklanmasının geri bırakılması müessesesinin uygulanmasına engel oluşturabilecek somut bir zararın meydana geldiğinin kanıtlanamadığı gözetilmeden; engel sabıkası bulunmayan, hakkında takdiri indirim nedeni uygulanan ve hükmolunan hapis cezası “bir daha suç işlemekten çekineceği” kanaatiyle ertelenen sanık hakkında, CMK‘nin 231. maddesinin uygulanmasını kabul edip etmediği sorularak, zarar giderilmediğinden bahisle yasal olmayan gerekçeyle yazılı şekilde hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,

c) TCK'nin 51/3. maddesine göre, cezası ertelenen sanık hakkında denetim süresinin alt sınırının hükmolunan ceza miktarından az olamayacağı gözetilmeden, ceza miktarından daha az denetim süresine hükmedilmesi yasaya aykırı,

d)TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,

Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA,

21/01/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.