Faaliyet kapsamında şirket elemanlarının şehir içi ve dışı seyahat harcamalarının gider olarak kabul edilmesi hk.
T.C.
GELİR İDARESİ BAŞKANLIĞI
ANKARA VERGİ DAİRESİ BAŞKANLIĞI
(Mükellef Hizmetleri Usul Grup Müdürlüğü)
Sayı :B.07.1.GİB.4.06.18.02-32233-8092-161 22/03/2011
Konu :Faaliyet kapsamında şirket elemanlarının
şehir içi ve dışı seyahat harcamalarının
gider olarak kabul edilmesi hk.
İlgi dilekçenizde; ...... Vergi Dairesi Müdürlüğünün ...... vergi numaralı mükelle olduğunuz ve akaryakıt istasyonlarına LPG
otogaz sistemi montajı ve bakımı faaliyetiyle iştigal ettiğiniz, montaj ve bakım işlerinin çoğunlukla .... dışında olduğu
belirtilerek, şirketinizde çalışan elemanların seyahat esnasında yaptığı yemek ve benzeri harcamalar karşılığında aldığı
ödeme kaydedici cihaz şlerinin gider belgesi olarak kabul edilip edilmeyeceği hususunda Başkanlığımızdan görüş talep
edilmiştir.
Bilindiği üzere, 5520 sayılı Kurumlar Vergisi Kanununun 6 ncı maddesinde, kurumlar vergisinin, mükelle erin bir hesap
dönemi içinde elde ettikleri sa kurum kazancı üzerinden hesaplanacağı, sa kurum kazancının tespitinde Gelir Vergisi
Kanununun ticari kazanç hakkındaki hükümlerinin uygulanacağı hükme bağlanmıştır.
Diğer taraftan, sa kazancın tespitinde indirilecek giderler Gelir Vergisi Kanununun 40 ıncı maddesinde bentler halinde
sayılmış olup, anılan maddenin 4 üncü bendinde de, işle ilgili ve yapılan işin ehemmiyeti ve genişliği ile mütenasip
seyahat ve ikamet giderlerinin (Seyahat maksadının gerektirdiği süreye maksur olmak şartıyla) ticari kazancın tespitinde
gider olarak dikkate alınacağı hükme bağlanmıştır.
Bu itibarla, şirketinizin .... dışında gerçekleştirilen montaj ve bakım işleri nedeniyle görevlendirilen işçiler için yaptığı
yemek ve benzeri harcamaların; işin gerektirdiği süre içinde yapılması, işin önem ve genişliği ile orantılı olması şartıyla
Gelir Vergisi Kanununun 40/4 maddesine göre gider olarak indirilebilmesi mümkün bulunmaktadır.
Öte yandan, 213 sayılı Vergi Usul Kanun'unun 232 nci maddesinde; "Birinci ve ikinci sınıf tüccarlar, kazancıbasit usulde
tespit edilenlerle defter tutmak mecburiyetinde olan çiftçiler:
1. Birinci ve ikinci sınıf tüccarlara;
2. Serbest meslek erbabına;
3. Kazançları basit usulde tespit olunan tüccarlara;
4. Defter tutmak mecburiyetinde olan çiftçilere;
5. Vergiden muaf esnafa.
Sattıkları emtia veya yaptıkları işler için fatura vermek ve bunlar da fatura istemek ve almak mecburiyetindedirler.
Yukarıdakiler dışında kalanların, birinci ve ikinci sınıf tüccarlar ile kazancı basit usulde tespit edilenlerden ve defter
tutmak mecburiyetinde olan çiftçilerden satın aldıkları emtia veya onlara yaptırdıkları iş bedelinin (1.1.2010 tarihinden
geçerli olmak üzere) 680 TL'yi geçmesi veya bedeli 680 TL'den az olsa dahi istemleri halinde emtiayı satanın veya işi
yapanın fatura vermesi mecburidir." denilmiş, 233 üncü maddesinde ise; Birinci ve ikinci sınıf tüccarlar, kazancı basit
usulde tespit edilenlerle defter tutmak mecburiyetinde olan çiftçilerin fatura vermek mecburiyetinde olmadıkları satışları
ve yaptıkları işlerin bedellerinin yine aynı maddede sayılan vesikalardan biri ile tevsik olunacağı hükme bağlanmıştır.
167 Sıra No.lu Vergi Usul Genel Tebliğinde "birinci ve ikinci sınıf tüccarlarla defter tutmak mecburiyetinde olan çiftçilerin
yukarıda 5 madde halinde sayılan kimselere sattıkları emtia veya yaptıkları işler için satılan emtianın veya yapılan işin
bedeli ne olursa olsun fatura vermelerinin, emtiayı satın alan veya hizmeti yaptıran bu kimselerinde fatura istemelerinin
ve almalarının zorunlu olduğu ve bunlar için perakende satış şlerinin geçerli olmayacağı" açıklanmıştır.
Ancak, daha sonra yayımlanan 204 ve 206 Sıra No.lu Vergi Usul Kanunu Genel Tebliğleri ile bu düzenlemeye bazı
istisnalar getirilerek, mükelle erin ticari faaliyetlerine ilişkin olarak işyerlerinde kullanılmak ve tüketilmek amacıyla satın
aldıkları (kırtasiye, büro ve temizlik malzemeleri gibi) ve bedeli fatura düzenleme mecburiyetini belirleyen kanuni haddi
aşmayan mal ve hizmet bedelleri için düzenlenen perakende satış veya yazar kasa şlerinin gider belgesi olarak kabul
edilmesi uygun görülmüştür.
Ayrıca, 275 Sıra No.lu Vergi Usul Kanunu Genel Tebliği ile de, taksi işleten mükelle erden alınan ve tutarı fatura
düzenleme mecburiyetine ilişkin kanuni haddi aşmayan perakende satış şlerinin de, gider belgesi olarak kabul edilmesi
uygun görülmüştür.
Yukarıda yer alan hüküm ve açıklamalara göre; bakım ve onarım faaliyeti kapsamında şirketiniz elemanların şehir içi ve
dışındaki seyahatlerinde yemek ve benzeri harcamalarının kurum kazancının tespitinde gider olarak dikkate alınabilmesi
için fatura ile tevsik edilmesi gerekmektedir.
Bilgi edinilmesini rica ederim.
(*)
Bu Özelge 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 413.maddesine dayanılarak verilmiştir.
Vergi Dairesi Başkanı a.
Grup Müdürü V.
(**) İnceleme, yargı ya da uzlaşmada olduğu halde bu konuya ilişkin olarak yanlış bilgi verilmiş ise bu özelge geçersizdir.
(***) Talebiniz üzerine tayin edilmiş olan bu özelgeye uygun işlem yapmanız hâlinde, bu illeriniz dolayısıyla vergi tarh
edilmesi icap ederse, tarafınıza vergi cezası kesilmeyecek ve tarh edilen vergi için gecikme faizi hesaplanmayacaktır.